Op vrijdag 2 november gaan we het in Autismecafé De Liemers hebben over ASS en vriendschap.
Voor mensen met een ASS is vriendschap misschien wat minder vanzelfsprekend. Toch zijn er genoeg mensen met een ASS die (al langere tijd) een goede vriend(in) of goede vrienden hebben. Mensen met autisme hebben vaak ook behoefte aan vriendschap.
Heb jij een goede vriend(in) of vrienden? Wanneer is iemand voor jou een vriend? Vind je het moeilijk om vrienden te maken of vriendschappen te onderhouden? Of heb je geen vrienden? Zou je dat wel willen of ben je liever alleen?
Je bent van harte welkom als je met andere mensen met een ASS over dit onderwerp wil praten.
Autismecafé De Liemers is in het gebouw van Caleidoz, De Hooge Bongert 3 in Zevenaar.
Inloop is vanaf 19.30 uur en het themagesprek is van 20.00 uur tot 21.00 uur. Daarna kan er tot 21.30 uur nagepraat worden.
Je hoeft je niet aan te melden. De entree is € 3,50.
Als je vragen hebt over het autismecafé kun je contact opnemen met Heleen van den Hurk, e-mail: info@auti24.nl
donderdag 18 oktober 2018
zaterdag 6 oktober 2018
Verslag van 5 oktober: na de diagnose
Deze maand hadden we het in het Autismecafé De Liemers over het krijgen van de diagnose ASS: wat betekende dat voor je, heb je de diagnose als positief of negatief ervaren, heb je het aan anderen verteld?
Er waren negen deelnemers die deels (al) wel en deels (nog) niet de diagnose ASS hadden. De bezoekers met diagnose hadden die bijna allemaal pas gekregen toen ze volwassen of zelfs ruim volwassen waren. Een aantal bezoekers zaten aan het begin van het diagnostiektraject en wilden graag meer informatie. Heleen gaf aan dat contact met ervaringsdeskundigen en van elkaar leren goed kunnen helpen.
Voor de meeste bezoekers gold dat ze voordat ze de diagnose autisme kregen al een lange zoektocht hadden gehad. Vaak hadden ze eerder al stemmingsklachten of angstklachten gehad, en soms ook een diagnose depressie.
Een deelnemer vertelde dat het krijgen van de diagnose geen schok was geweest. Er waren in zijn omgeving al veel mensen die het vermoeden hadden. De diagnose gaf hem rust en gaf hem ook het gevoel dat hij het helemaal niet zo slecht doet met zijn autisme.
Voor verschillende bezoekers was het herkenbaar dat door de diagnose dingen op hun plek vielen. Je gaat door de diagnose anders naar je eigen verleden kijken en ziet dat het geen aanstellerij was als iets niet lukte, maar dat er echt iets aan de hand was.
Niet iedereen kon meteen omgaan met het krijgen van de diagnose. Het kan erg lastig zijn om het aan anderen te vertellen en om te bepalen aan wie je het vertelt. Hoe dan ook voelen veel bezoekers dat autisme, of het hebben van een beperking in het algemeen, een taboe is. Er kan angst zijn dat je door anderen te vertellen over je ASS anders bekeken wordt.
Wat kun je er aan hebben om de diagnose te krijgen? Je krijgt waarschijnlijk toegang tot betere hulpverlening en behandeling. Een voorbeeld is een autismecoach. Een diagnose wil niet voor iedereen zeggen dat hulpverleners dan begrijpen waar je behoefte aan hebt. Een van de bezoekers vertelde dat hij dit duidelijk heeft moeten maken. Ook niet iedereen heeft behoefte aan hulpverlening, soms zijn de contacten van bijvoorbeeld het autismecafé al voldoende. Door verder te gaan met aanpassingen en de juiste hulp kan je leven na de diagnose minder stressvol worden.
Wie geeft de aanzet voor een diagnostiektraject: jijzelf of je omgeving? Soms is er druk van een partner of ander familielid, maar heb je altijd (redelijk) gefunctioneerd en zie je niet de meerwaarde van een diagnose. Hoe bereid je je voor? Sommige bezoekers hadden boeken over autisme gelezen, een ander gaf aan dat juist niet te veel te hebben gedaan. Te veel ‘voorkennis’ kan ervoor zorgen dat je bepaalde wenselijke antwoorden gaat geven.
Belangrijk is dat je kijkt naar waar jij last van hebt. Kijk niet te veel naar wat er bij autisme zou moeten horen, maar naar wat jouw problemen zijn. En zoek dan hulp om die problemen aan te pakken.
Er waren negen deelnemers die deels (al) wel en deels (nog) niet de diagnose ASS hadden. De bezoekers met diagnose hadden die bijna allemaal pas gekregen toen ze volwassen of zelfs ruim volwassen waren. Een aantal bezoekers zaten aan het begin van het diagnostiektraject en wilden graag meer informatie. Heleen gaf aan dat contact met ervaringsdeskundigen en van elkaar leren goed kunnen helpen.
Voor de meeste bezoekers gold dat ze voordat ze de diagnose autisme kregen al een lange zoektocht hadden gehad. Vaak hadden ze eerder al stemmingsklachten of angstklachten gehad, en soms ook een diagnose depressie.
Een deelnemer vertelde dat het krijgen van de diagnose geen schok was geweest. Er waren in zijn omgeving al veel mensen die het vermoeden hadden. De diagnose gaf hem rust en gaf hem ook het gevoel dat hij het helemaal niet zo slecht doet met zijn autisme.
Voor verschillende bezoekers was het herkenbaar dat door de diagnose dingen op hun plek vielen. Je gaat door de diagnose anders naar je eigen verleden kijken en ziet dat het geen aanstellerij was als iets niet lukte, maar dat er echt iets aan de hand was.
Niet iedereen kon meteen omgaan met het krijgen van de diagnose. Het kan erg lastig zijn om het aan anderen te vertellen en om te bepalen aan wie je het vertelt. Hoe dan ook voelen veel bezoekers dat autisme, of het hebben van een beperking in het algemeen, een taboe is. Er kan angst zijn dat je door anderen te vertellen over je ASS anders bekeken wordt.
Wat kun je er aan hebben om de diagnose te krijgen? Je krijgt waarschijnlijk toegang tot betere hulpverlening en behandeling. Een voorbeeld is een autismecoach. Een diagnose wil niet voor iedereen zeggen dat hulpverleners dan begrijpen waar je behoefte aan hebt. Een van de bezoekers vertelde dat hij dit duidelijk heeft moeten maken. Ook niet iedereen heeft behoefte aan hulpverlening, soms zijn de contacten van bijvoorbeeld het autismecafé al voldoende. Door verder te gaan met aanpassingen en de juiste hulp kan je leven na de diagnose minder stressvol worden.
Wie geeft de aanzet voor een diagnostiektraject: jijzelf of je omgeving? Soms is er druk van een partner of ander familielid, maar heb je altijd (redelijk) gefunctioneerd en zie je niet de meerwaarde van een diagnose. Hoe bereid je je voor? Sommige bezoekers hadden boeken over autisme gelezen, een ander gaf aan dat juist niet te veel te hebben gedaan. Te veel ‘voorkennis’ kan ervoor zorgen dat je bepaalde wenselijke antwoorden gaat geven.
Belangrijk is dat je kijkt naar waar jij last van hebt. Kijk niet te veel naar wat er bij autisme zou moeten horen, maar naar wat jouw problemen zijn. En zoek dan hulp om die problemen aan te pakken.
Abonneren op:
Posts (Atom)